محوطه سازی هم علم است و هم هنر. این شامل کانتورینگ و اصلاح ویژگی های بصری یک منطقه است. همچنین مستلزم علم و هنر باغبانی، طراحی منظر و معماری منظر است.
ویژگی های بصری شامل چهار نوع است. عناصر زنده محوطه سازی شامل گیاهان و جانوران است. از سوی دیگر، عناصر طبیعت، شکل و ارتفاع لندفرم ها و توده های آبی هستند. عناصر ساخته دست بشر سازه هایی مانند نرده ها، دیوارها، مجسمه ها، میزهای باغ و … هستند که نوع آخر عنصر طبیعی است که شامل شرایط طبیعی منطقه مانند نور و رطوبت می باشد.
طراحی گیاهان و جانوران با هنر باغبانی پوشانده شده است. مدیریت رشد گیاهان برای دستیابی به طراحی زیبا در محیط منظر ضروری است. ویژگی‌های مختلف گیاهان مانند درختچه‌ها و انگورها می‌توانند به خوبی با ساختارهای متمایز ساخت دست بشر ترکیب شوند.
عناصر طبیعت عبارتند از صخره ها، سنگ ها و ماسه ها، ارتفاع و شکل زمین، و توده های آبی مانند دریاچه ها و برکه ها. صخره‌ها، سنگ‌ها و ماسه‌ها بافتی را به لمس نرم گیاهان و جانوران اضافه می‌کنند. از سوی دیگر، شکل‌های زمین و بدنه‌های آبی، بر موضوع کلی طراحی منظر تأثیر می‌گذارند.
در واقعیت، منظرسازی صرفاً بر اساس طبیعت و عناصر زنده معمولاً فاقد چیزی از مفهوم کلی طرح است. به همین دلیل، عناصر ساخته دست بشر وجود دارد که بسته به موضوع کلی طرح، می توان آنها را به کل تصویر اضافه کرد.
وضعیت طبیعی منطقه در حال و هوای طراحی تصمیم خواهد گرفت. نور طبیعی می تواند یک باغ متراکم طبیعی را متعادل کند. از سوی دیگر، سطح رطوبت و دما می‌تواند گزینه‌های مربوط به گیاهان و جانوران را برای گنجاندن در طراحی محدود کند.
به طور کلی، طراحی منظر حاصل به این بستگی دارد که هر یک از چهار عنصر چگونه در کل تصویر نقش بسته است. فرمول واحد برای محوطه سازی خوب، دستیابی به تعادل است.
